Yenilik

Eskisi gibi değil
Değişti her şey

Eskidi ruhum
Değişti işler

En sahtesi

Şimdi her şeyin en güzelini getirse bana, en mükemmelini, en gerçeğini getirse şu anda… fark edecek mi? Kafamdaki sahteliğin verdiği harikulade hissi ezip geçebilecek mi getireceği en güzel, en harika şey?

En çok o sevdi beni mesela… tüm sevgililerden daha fazlaca. Diğer bütün insanlardan çok olarak sevdi beni. Doğru dürüst tanımıyor bile üstelik, çok iyi de tanıyor bir yandan… ben çok karışığım, ama o çok sevdi beni, kendisi bile bilincinde değil sanki. En çok o sevdi ya, sorguladım. Nedendi? Ne içindi? Bir şey vardı mutlaka, kesin bir şey bekliyordu benden. Arkadaş bile değildi, bırak sevgiliyi. Öylesine sevecek değildi ya. İnsan insanı yok yere gerçekten sevebilir mi?

İçim içimi yedi, aklım başımda değil… en çok onu sevdim ben. Tüm diğerlerini sevdiğim gibi. Hep en son gelen, en çok değil miydi? Değildi. Zaten o da en son gelen değildi, gelişinden beri kim bilir kaç sevgi eskidi…

Hiç tutmaz ya anlatılmak istenen ve anlatılan. Hiç görmez ya insan burnunun ucundakini. Çok doluyuz, çok meşgul kafalarımız, çok karışık duygularımız, çok… hayat çok… hayat gibi.

Hala en çok o seviyor beni. Ama şimdi kafamdaki o en güzel şeyin, en sahtesini görebilse… gerçekten benimle aynı şeyi görecek mi?