Güne her zamankinden farklı başlamadım. Bugün farklı herhangi birşey yapmış da değilim. Ama nedense farklı gibi herşey, farklı görünüyor bugün bana. Sanki kafamın içerisindeki panik biraz olsun durulmuş gibi. Ya da sesler daha suskun.
Huzur bulmadım, huzur değil hissettiğim. Ama az da olsa sakinleşmiş gibiyim bugün. Mutfağa girdiğimde incelemedim etrafımı korkuyla. Oturduğumda korkmadım ayaklarımı uzatırken koltuğa. Hala hissediyorum eski sıkıntılarımı, ama sorun değil. Biraz olsun sakin uyanmak güzel kıldı günümü.
Yine vazgeçmek beklemekten, birşeylerin yoluna girmesini. Beni özgür kılan bu oldu, sanıyorum. Sanıyorum yeniden yazabileceğim bugün. Umutluyum. Huzur bulacağım bugün yazabilirsem. Uzun zamandır uzağımda kalan o his, yeniden yanıbaşımda olacak. Heyecanlanıyorum bunu düşündükçe, heyecanlanmaktan kendimi alamıyorum. Kalp atışlarım hızlanıyor, yazabilmek fikri bile mutlu kılıyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder