Gökyüzü nerelere gizlenmişti o gün? Göremiyordum. Sonra, aniden bir bulut düştü kucağıma... Bembeyaz, tombul, pamuk pamuk... Daha önce hiç koklamadığım çiçek kokuları saçıyordu... Başımı tekrar yukarı kaldırdım, gökyüzü hala yok!. Ben mi çok yüksekteydim; gökyüzü mü benimle oynuyordu? Yoksa ölmüş müydüm?!. O zaman burası cennet miydi?.. Ya da cehennem?... Korktum... kucağımdaki şişko, beyaz buluta sarıldım sımsıkı. Bulut parçalandı sıkınca; şimdi yüzlerce bulut vardı etrafta. Çocuklar gibi koştum, oynadım; bulutları yakalamaya çalıştım...
Sonra birden ayağım kaydı, düştüm... düştüm... düştüm... Düştükçe, yukardan bulutlar el salladı bana, gökyüzü mavileşti. Onlara gülümserken uyandım. Kucağımda tombul, beyaz, peluş bir oyuncak ayı; başucumda mis gibi kokan, adını bilmediğim kır çiçekleri... "Günaydın!" dedi annem, perdeyi açtı... Gökyüzü bana göz kırptı, bulutlar el salladılar. Ben de onlara gülümsedim.
2 yorum:
Sonu çok güzel bitmiş, 10 puan.
ehehehe sizleri seviyorum, beni sizler yarattınız, bu camia'da var olmaktan mutluluk duyuyorum
Yorum Gönder