Sağduyu'm

Benim sağduyum çok yüksek sesle konuşan, güçlü, korkunç, acımasız ve inanılmayacak ölçüde dürüst bir kaltak. Ben onun bu psikopat tavrını anlayabiliyor ve anlamakla da kalmayıp destekliyorum. Bu şekilde, onun yönlendirmesi ile de ilerlemeye devam edeceğim… ve bunun için de hiç kimseden özür dileyecek değilim.

Neticede doğru ile yanlışı ayırt edebilme yetisinden bahsediyoruz. Öyle ise doğru olan, doğrudur. Ya da bir şey doğru değilse, doğru değildir. Kafan karıştı değil mi? Hahaha! Dur, dur… anlamadıysan diye açıklama gereği duydum okuyucu, “şair bu dizelerde bayrağa sesleniyor”… Of! Çok seviyorum bu kalıbı. Her yerde, her şey için kullanasım var… kusuruma bakma. Neydi? Hah! Kelime oyunu yaptım ulan işte, yazıda anlaması güç tabii, tonlamak lazım okurken. Aklında olsun.

Oğlum ben kafayı dürüstlük fikriyle bozdum, resmen yani. Kendine saklama gereksinimi duymadığın şeyler genellikle doğrudur diyorum. Doğru yapmışsındır ve bunu diğerlerinin bilmesinde de herhangi bir sakınca olmaz. Yok, gizlemeye karar verdiysen kesin bir bokluk var o işte. Örnek, mörnek uğraştırma şimdi… Bu dediğim gibi bir şeyler var, oluyor. Başkaları da var elbette ama sen de biliyorsun işte okuyucu, beni yorma şimdi gece gece… Bu saatte felsefe mi olur Allah aşkına ya?

Ama onu bunu bırak da sağduyu candır lan… vallahi bak. Neyi, nasıl yaparsan sana ne şekilde geri döneceğini istisnasız her defasında söyler, uyarır. Dinlemiyorsan aranıyorsun demek bence. Ben hep dinlerim. Hatta bazen öyle bir bağırıyor ki kevaşe, bildiğin benim sesimi bastırdığı oluyor. Kontrol onda. O konuşuyor çoğunlukla. Ama konuşsun zaten, konuşmalı. Benden çok ileride o… hep olmak istediğim yerde. O halde, kontrolü devretmek gerektiğinde, bunu yapabileceğim en doğru karakter de o.

Al… gene verdi kararını. Ama itiraf edeyim bu defa birazcık tırstım. Şüphelendim.

Yok yok okuyucu… kontrolü külliyen vermeyelim. Hep birlikte alınsın kararlar, ama sağduyu gözetiminde. Olur, değil mi?

Olur, olur.

Doğru… olmadı mı?

Bak; çok güzel oldu.